Robust and applicable handwriting biometrics

Handschrift bevat kenmerken die kunnen verraden wie de schrijver is, Dat komt van pas wanneer de politie wil achterhalen wie de schrijver is van bijvoorbeeld een handgeschreven dreigbrief of een mogelijk valse zelfmoordbrief. Het is ook nuttig voor geschiedenisonderzoek. want veel historische bronnen zijn handgeschreven en soms is het mogeJijk om iets te leren over onze geschiedenis door te achterhalen welke documenten door dezelfde persoon geschreven moeten zijn. Het vergelijken van handschrift geheurt traditioneel nog met de hand, door experts, op basis van hun kennis en ervaring. Hoewel zij doorgaans zeer kundig zijn zitten hier wel twee nadelen aanl: deze aanpak is niet objectief en het is tijclrovend werk. Deze tekortkomingen kunnen goed worden gecompenseerd door de computer. want die heeft tegengcstelde kwaliteiten: algoritmes kunnen onbevooroordeeld en razendsnel een enorne hoeveelheid metingen verricbten. Het ligt dus voor de hand om de traditionele handschriftvergelijking te verrijken met een slim stuk gereedschap in de vorm van een computerprogramma dat handschrift kan vergelijken en daa uitsparken over kan denl. Zulke' programmatuur noemen we systemen voor handschriftbiometrie. Er zijn twee typen: schrijververificatie en schrijveridentifiatie. Een systeem voor schrijververificatie bepaalt of twee documenten van dezelfde hand zijn; dit kan worden gebruikt om de uitspraak van handschriftdeskundigen te onderbouwen of juist te ontkrachten. Een systeem yoor schrijveridentificatie zoekt op basis van een document in een bestaande collectie documenten naar documenten met vergelijkbaar handschrift en levert daarbij de identileit van de schrijvers daarvan. Dit kan worden gebruikt door de politie om mogelijke daders te vinden, of door historici om documen te groeperen die mogelijk van dezelfde hand zijn. In hoofdstuk 1 wordt de basis van zulke systemen voor voor handschriftbiometrie toegelicht. Bestaande systemen presteren prima op handschrift dat is geschreven in laboratoriumcondities, maar er is weinig bekend over de prestaties in realistische omstandigheden. In praktijk kan handschrift moeilijkhedenl bevatten zoals een tekort aan tekst. doorgestreepte woorden en verdraaid handsrhrift.

Scapula fractures: interobserver reliability of classification and treatment

OBJECTIVES:There is substantial variation in the classification and the management of scapula fractures. The first purpose of this study was to analyze the interobserver reliability of the OTA/AO and the New International Classification of scapula fractures. The second purpose was to assess the proportion of agreement among orthopaedic surgeons on operative or nonoperative treatment. DESIGN:: Web-based reliability study SETTING:: Independent orthopaedic surgeons from several countries were invited to classify scapular fractures in an online survey. PARTICIPANTS:One-hundred and three orthopaedic surgeons evaluated 35 movies of 3DCT-reconstruction of selected scapular fractures, representing a full spectrum of fracture patterns. MAIN OUTCOME MEASUREMENTS:Fleiss' kappa (κ) was used to assess the reliability of agreement between the surgeons. RESULTS:: The overall agreement on the OTA/AO Classification was moderate for the types (A, B, and C, κ = 0.54) with a 71% proportion of rater agreement (PA) as well as for the nine groups (A1 to C3, κ = 0.47) with a 57% PA. For the New International Classification, the agreement about the intra-articular extension of the fracture (Fossa (F), κ = 0.79) was substantial, the agreement about a fractured body (Body (B), κ = 0.57) or process was moderate (Process (P), κ = 0.53), however PAs were more than 81%. The agreement on the treatment recommendation was moderate (κ = 0.57) with a 73% PA. CONCLUSIONS:The New International Classification was more reliable. Body and process fractures generated more disagreement than intra-articular fractures and need further clear definitions